Van een tragedie tot een paradijs

It all started at the 5th of may.

De jongens en ik hebben net uitgecheckt van de camping bij het strand van Hervey Bay. Het is nog vroeg dus we besluiten onze auto net buiten het terrein te parkeren. Er is een klein parkeerplekje geregeld met een gebouwtje met toiletten. Vanaf de weg is het makkelijk te zien en bereikbaar. Er is een kleine doorgang bij de bomengrens richting het strand zelf. We lopen ongeveer 10 meter naar recths en gooien onze handdoeken in het nog zachte zand. Na een uur of 2 komen de meiden uit Brisbane aanschuiven. Om half 1 uur heb ik zin in een bakkie koffie. Berra heeft zin om mee te gaan. We lopen eerst naar haar hostel en zoeken dan een relaxed terrasje op langs de weg. Er hangt een heel chill sfeertje en de mensen zijn allemaal heel aardig. Echter om half 3 belt Adriaan mij op. Ik veronschuldig me nog zo nodig bij Berra omdat ik het altijd zo irritant vind als iemand zijn telefoon opneemt in het midden van een gesprek. Als ik de eerste zin uit Aads mond hoor komen weet ik even niet of hij een grapje maakt; 'heb jij je tas bij je? zo niet, heb je hem op de achterbank achtergelaten toen je wegging?'. Ik reageerde en dan zegt hij het. Iets wat mijn ergste nachtmerrie niet kan overtreffen; 'ze hebben ons raampje ingetikt en je tas meegenomen.' Voor een paar seconde stond ik daar en begon het me te dagen dat daadwerkelijk Adriaan mij opbelt om te vertellen dat mijn onbetaalbare laptop vol met persoonlijke gegevens en foto's gejat is. Als hij ophangt weet ik mijn gedrag niet te plaatsen. Moet ik nu huilen, boos zijn, schreeuwen of niks doen? Ik smijt mijn pet op de grond in alle woede en loop met een overspannen hartslag terug naar het parkeerterreintje. Als ik Taco zie merk ik meteen dat hij ook iets mist. Zowel mijn als zijn daypack zijn meegenomen. Hij is kwijt; zijn portomonnee, mobiel, iPod en camera. Het komende halfuur heb ik alles niet meer op een rijtje. Als ik uiteindelijk realiseer dat ik aangifte moet doen gaan Taco en ik samen heen. Na ruim anderhalf uur in het politiebureau gaan we terug naar de plek waar het allemaal gebeurde. We kopen 2 blikjes cola en gaan samen naar de maan kijken. Voor het eerst in 4 uur komen mijn gedachten tot rust. Die nacht slaap ik voor geen meter. Woekeren over alles en beseffen dat mijn laptop weg is. Het is één van de ergste dingen die me ooit is overkomen.

Echter, de volgende dag staat Fraser Island op het programma. En zoals aangekondigt in de titel heeft dit verhaal ook een positieve kant. want, ik heb de afgelopen 3 dagen geen moment gehad dat ik me heel erg kut voelde over het feit dat ik bestolen ben. Natuurlijk besefte ik het me, maar het geen wat je daar ziet neemt je aandacht naar een andere plek. Een plek die voor mijn Fraser avondtuut nog onwerkelijk leek. De eerste dag stoppen na een uur door de bossen te hebben gereden bij een meer. Het water is super vlak en super helder. Het neemt mijn adem weg. Als ik werkelijk niks, maar dan ook niks in de lucht zie bedenk ik me dat het de allereerste keer in mijn leven is dat ik NIETS in de lucht zie. Geen insect, niks. De dag gaat op aan het ontdekken van het hobbelige Fraser. Het eiland waar ik echt super veel van heb genoten. In de avond wordt ons verteld hoe we moeten dealen met Dingo's. Het zijn een soort van wolfen maar dan minder agressief en kansloos alleen. Mocht je er 5 tegenkomen, sprak de begeleider Geoff, dan moet je maken dat je wegkomt 'cause they'll bite you to the death'. Okee Goeff, you scared me now. Eerste oogcontact echter gaf me een zekerder gevoel. Ik ben het beest achterna gegaan. Het beest wat als de dood was en wegrende als een eend voor een crocodil. Even later gaan we met onze dronken hoofden het strand op, op zoek naar Dingo''s. En we treffen er 3 aan. Met volle moed in de schoenen ga ik ze achterna. Erg gelachen en super cool om die beesten in het wild te zien. They will eat everything you leave behind. Zelfs is vereist een kuil te graven van een halve meter als je je tweede boodschap moet lozen ivm met de Dingos die het weer opgraven. Its crazy.
De volgende dag wordt iedereen om 9 uur gewekt en we vertekken om 10. Eerst gaan we naar de shipwreck, een reusachtig schip wst een aantal tientalle jaren geleden is gestrand. Daarna headen we naar een mooi uitkijkpunt op de rotsen. De avond brengen we weer met zijn allen door en weer lig ik met een flinke slok op om 1 uur in bed. De wekker staat dit keer op 5:30. Sunrise. Het mooie vn Fraser is dat je 2 natuurlijke schaduws hebt. Van de maan achter je en de zon voor je. Heel apart, bizar en cool. Ik duik mijn bed weer in en om 8 uur wordt iedereen gewekt. Vandaag gaan we naar Lake McKanzie. Een van de mooiste plekken op Fraser. Nou, dan weet je genoeg.Ons wordt voorgeraden jezelf in te smeren met het zand. Het is zo zacht en klein dat je er alles mee kan wassen. Zo ook je tanden poetsen, wat ik dus hoedanook gedaan moet hebben. Ik was mijn haren, gezicht en armen en benen. Heeerlijk! Spoel het zand van me af met drinkbaar water. We vertrekken om 2 uur weer en komen om 4 uur aan in ond al geboekte hostel.

Fraser was ontzettend cool. Nog nooit zoiets moois gezien. Mijn laptop is weg dus de blogs zullen afnemen. Zo ook de mailtjes en Facebook berichtjes.

Ik denk veel aan iedereen, tot snel!

Dikke kus

-trust-