Cherrytomaatjes en de Dimbulah familie - Reisverslag uit Dimbulah, Australië van Jasper Assem - WaarBenJij.nu Cherrytomaatjes en de Dimbulah familie - Reisverslag uit Dimbulah, Australië van Jasper Assem - WaarBenJij.nu

Cherrytomaatjes en de Dimbulah familie

Blijf op de hoogte en volg Jasper

19 September 2012 | Australië, Dimbulah

Hallo mensen,

Hoe gaat het? Goed? Mooi hehe..

Mijn vorige verslag is vanwege een of andere tragische reden niet met succes op mijn website belandt. Vervloek Windows en alles wat ervoor zorgde dat mijn urenlange werk (lees 50 minuten) gewist is.

Oke,

Vanuit Cairns, ergens rond het midden van Juli ben ik met een Canadees en Australier het land ingetrokken. Snel waren we in Mareeba. En na een week ben ik daar aan de bak gegaan. Vrijwilligerswerk, niets intensiefs ofzoiets. Het komt erop neer dat ik werkte voor een vrouw die opkomt voor de rechten van Aboriginals. Was allemaal heel erg interessant aangezien het een big item is in Australie. Echter, het vrouwtje (een canadese) had alles niet helemaal op orde. Haar huis is haar kantoor en dat maakt werken voor haar onmogelijk. Ze kan slecht handelen met stres en dat is aan alles te zien. Na 3 weken, na een ruzie zijn we ontslagen. De dag erna opweg naar Dimbulah.
Tussen deze regels in zit een week. Even ter indicatie van de schaarse tijd die ik heb.
The Dimbulah family. Eenmaal aangekomen in Dimbulah ben ik met de aussie en canadees opzoek gegaan naar the caravan park (camping). De plek waar ik nu al 2 maanden verblijf. De eerste week flink opzoek gegaan naar werk en al gauw resultaat. Plukken op een limoenfarm. Aardige baas genaamd Luigi Vedelago. Kreeg 20 dollar per uur en werkte 8 uur op een dag. 7.30 uur beginnen. 12 uur brake tot half 2. 5 finished. Easy job en leuk. Echter, de limoenen waren niet voor lange duur, dus na 3 weken waren we al klaar. De dag erna direct aan het werk gegaan op een andere farm genaamd Beula Sun. De baas heet Chad en is begin 30. Hij is erg goed voor zijn werkers. Je begint om 7 uur. 12 uur mag je pauze houden en om 3 uur is het finish. De job houdt in het plukken van cherry tomaatjes. NIet dat dat het enige is wat Chad verbouwt. Hij groeit Paw Paw, limes, lemon, grapefruit, mangoes en dus de tomaatjes. De farm is een beetje een chaos maar dat geeft het zijn karakter, want de baas is zelf ook zo. Elke dag zie ik hem met de oranje auto de boxen met tomaten oppikken om verpakt te worden. Om 8 uur loopt hij met stevige werkschoenen. 9 uur een peukie drbij plus zonnebril. Om 11 uur en soms vroeger gaan de schoenen uit en verschijnt hij nog relaxedter in zijn thongs. En altijd als hij zn werkers ziet houdt hij een praatje met ze. Of het goed gaat, of er nog vragen zijn. Maar ook weer niet te vaak. Als je hem nodig hebt is hij er. De job zelf is niet echt riant. Er zijn twee velden met tomaatjes. In het eerste veld, waar ik eerst altijd plukte krijg je 2 dollar per kilo. Op het tweede veld 1.65. Daar pluk ik nu, en de grootte van die tomaatjes is kleiner dan die van veld 1. Een beetje gefrustreerd is het wel, maar nogmaals. Omdat de sfeer zo goed is, en ik zoveel leuke mensen om me heen heb is het het driedubbel waard. Je las al over betaald krijgen per kilo. Houdt in dat als je pauze wilt houden, houd je pauze. En de baas heeft er maling aan hoe jij je tijd besteedt. Als je niet wilt werken hoeft het niet eens. Maak het niet te gek, maar zo nu en dan een uurtje eerder stoppen vanwege de hete zon op je kop is geen probleem. Ja de zon, het plukken is al irritant omdat het moeilijk geld maken is, en dan ook nog eens die zon. Zonder hoed of pet ben je echt screwed. De zult het in de avond in je kop voelen. Water, 4 liter per dag. En de zomer is nu pas aan het beginnen. Moet je nagaan, 40 graden. 7 uur plukken met de zon op je kop. See ya later.
De familie, want daar begon ik over. De eerste week hier leerde ik al een Franse gast kennen die hier een jaartje gaat werken en daarna de wereld gaat bereizen. De week erop arriveerde 3 Italianen. Federico, Jessica en Maro. Die week ontmoette ik ook Nico, Jonas, Max en Nadine. En later kwamen Manu en Moonika erbij. En zo kwamen we Sven en Jessica ook tegen. Toen we dachten dat er niks meer bijkwam komt ook Jeff nog in de groep. Een australier van 40 jaar met vele mooie en interessante verhalen. En zo komen en gaan meer mensen. Deze namen zijn voor mij de belangrijkste. Dus alle talen. Frans, Italianen, Duitsers, Aussies en zelfs een Estlandse. Samen met die mensen heb ik veel lol gehad. Voornamelijk de laatste 3 weken. Elk weekend zijn we met een club van 15 man (mensen die dagen in het caravan park hebben geslapen en de family). Het laatste weekend hadden we een party aan een creeck met een groot strand. Muziekspiekers aangesloten op de generator, veel alcohol ingeslagen met many many eskis en 2 dagen lang, into the wild, genoten. Veel gezelligheid, gelachen en gepraat. Maar niet alleen daar. Elke dag om een uur of 4 komt iedereen terug van werk en iedereen begint te praten. Soms zie je 2 mensen bij een van, en de andere keer zit iedereen in de keuken. Een middag, 2 weken geleden, besloten we all of the sudden te gaan vissen in een creeck. Iedereen komt en dan sta je daar met de hele club te chillen in een mooi national Park.
Uiteindelijk is het tijd voor iedereen om verder te trekken. Nico en Jonas zijn al weg en ik vertrek naar Perth volgende week. Dat gebeurt mits ik mijn geld krijg van de Aussie en Canadees wat ik heb geinvesteerd in de toen gebruikte auto. Mijn plan is om in Perth eerst een connectie te maken met de familie. Leven voor misschien 1,2 weken en even alles op orde stellen. Paspoort aanvragen, alles. Later mijn dagen voor mijn Second year Visa afmaken. Ik moet als het goed is na Dimbulah nog 15 dagen. Na die dagen wil ik nog naar Nieuw Zeeland voor mijn laatste trip. Ergens rond eind november, begin december zal ik hoogstwaarschijnlijk weer in Nederland aankomen.
Maar, dont get me wrong. Er zijn een hoop dingen waarin Australie Europa beat. Wat is Nederland? Een landje dat past tussen Townsville en Cairns. Gekkenhuis 16 miljoen mensen! Hier heb ik veel ideeen gekregen en ik denk slash hoop dat die mijn toekomst wel zullen beinvloeden, maar daar ga ik hard aan werken als de tijd daar is.
Voor nu, het veld afmaken en voorbereiden op mijn vertrek terug naar Cairns. Opweg naar mijn familie. De zus van oma Graddy met haar familie en kinderen. Heb er zin in!
Mensen, take care. x!

  • 19 September 2012 - 12:47

    Ila:

    Lieve Jasper,

    Bij jou wordt het warmer, hier wordt het kouder. Bij jou gaat de zon aan, hier de kachel.
    Eigenlijk had je het andersom moeten doen. Nu moet je 2 winters achter elkaar hebben in dat kleine 16 miljoenmensen landje!!
    Heerlijk eind november.
    Normaal zie ik op tegen de winter, nu zie ik er naar uit.

    Kus
    Veel plezier en geniet je rot

  • 20 September 2012 - 09:51

    Atie Visser:

    Goed om weer wat van je te lezen,ik had wel een mooie foto van jou gehad in het tomaten veld.Je zag er goed uit.Veel plezier bij tante Atie en doe haar de hartelijke groeten vanuit Zaandam.XXX Atie.

  • 23 September 2012 - 14:39

    Pieter:

    Jap! Je hebt de tijd van je leven zie ik! veel plezier nog in NZ, dr is nog zo veel moois daar!! Greets

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Jasper

Om op de hoogte te blijven van het mofo avontuur houd ik een blog bij zodat mensen mijn leuke verhaaltjes en ervaringen kunnen lezen. En waag het eens om er niet op te reageren!! Grrr xx

Actief sinds 04 April 2012
Verslag gelezen: 429
Totaal aantal bezoekers 27832

Voorgaande reizen:

03 April 2012 - 16 November 2012

Ozzie backpackings

Landen bezocht: